Niyet ve yapılış şekli, ibadetleri doğru kılan iki temel öğedir. İbadet eden insan, bir yandan riya ve gösterişten uzak kalarak sadece Allah'a yakın olma ve emrini uygulama niyeti taşımalı ve öte yandan da bu kutsal niyetle yaptığı ibadette, en küçük ayrıntılara kadar dinin emrini gözetmelidir.
Amelin halis olması ve ibadetlerin ilâhî niyet taşıması, insanlardan övgü ve teşekkür beklentisi içinde olmamak anlamınadır. İnsan bütün gayretiyle Allah için çalışmalı ve kulluğunun mükâfatını da Allah'tan dilemelidir. İmam Cafer Sâdık (a.s) şöyle buyurmaktadır:
"Halis amel, Allah'tan başka kimseden övgü beklemediğin ameldir."1
İbadeti doğru kılan bir diğer husus da kişisel zevk, be-ğeni ve günün modasına uygun olarak değil, dinî emirleri gözeterek ibadet etmektir. Namaz nasıl, ne zaman sessiz, ne zaman sesli, ne vakit oturarak, ne vakit ayakta, ne zaman dört rekât ve ne zaman iki rekât kılınır... gibi hususlarda ilâhî emirler gözetilmelidir. Yüce Allah Resulü (s.a.) şöyle buyurmaktadır:
"Sünnete uygun olmayan ne sözün, ne amelin ve ne de niyetin hiçbir değeri yoktur."2
Biri size "Bu noktadan hareket ederek şu yöne doğru yüz adım git ve orada gömülü olan hazineyi çıkar, götür." der ve siz de aynen bunu uygularsanız, hazineye ulaşabilirsiniz ancak; ama eğer bir kaç adım ileri gidecek veya geri kalacak olursanız, hazineyi bulamamakla kalmayıp beyhude zahmet de çekmiş olacaksınız. Bir dostunuza telefon etmek istiyorsunuz; numarayı eksik veya fazla tuşlayacak olsanız, aradığınız kişiye ulaşamayacaksınız. Anahtarın bir dişlisinin eksik veya fazla olması durumunda, kapı veya kilidi açamayacağınız malumdur. Bazen insan, sapkınlığından dolayı ibadetin şeklinde değişiklik yapar. Bu, ya inattan ya aydın ve keramet sahibi görünme dürtüsünden ya da bilgisizlik gibi nedenlerden kaynaklanır. Oysa ki kulluk, ibadetin şeklinde dahi tasarrufta
bulunmaksızın dinin ön gördüğü biçimde ibadet etmektir. "Doğru olan ibadet" ancak bu durumda yapılmış olur.
1- Bihar'ul-Envar, c.67, s.230
2- Kısar'ul-Cümel, c.2, s.73
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder