İbn Teymiyye ve onun Ehli Beyt düşmanlığı
Gelelim İbn Teymiyye’ye; onun da en büyük fikir ve düşünce üstadı İbn Hazm. O da Emevî hanedanına hayran ve Ehl-i Beyt’e hayli mesafeli. Öyle ki, onun el-Minhâc adlı eserini okursanız, Ali ve Ehl-i Beyt’in faziletlerini konu edinen pekçok hadisi inadına inkar ettiğini görürsünüz: Tevatür derecesine ulaşmış “Seqaleyn-İki değerli emanet olan Kuran ve Ehli beyt hadisi”
hadisinden kuşku duyar! Mekke’deki kardeşlik akdini, Hz. Peygamber (s.a.a)’in Ali’yi “kardeş” ilan ettiğini, Ali’nin bu ümmetin yegâne sıddîqı ve fârûqu olduğunu, Ali’ye ait on fazileti konu edinen
İbn Abbâs hadisini, “Ali’nin daima Kur'ân / Hak ile birlikte olduğuna” dair hadisleri, “muvâlât” hadislerini, Hz. Ebûbekr ile Ömer’in Hayber’deki acı durumlarını(dövüşte yenik düşerek geri dönmeleri), Ebûbekr’in hac emirliğinden azledilerek Alinin tayin edilmesi gerçeğini...** hep inkar eder; “yalan” ve “uydurma” deyip kendini sıyırır! Bütün bunlar yetmiyormuş gibi “Şîa 10 sayısından
hoşlanmaz!”1, “Râfızîler, bir takım ziyaret mahallerini dolaşmayı hacc ile eş tutarlar!”2, “Onların arasında köpeklerine Ebûbekr ile Ömer adlarını takıp lanetleyenler var!”3 ... gibi ahmakça
iftiralarda bulunuyor. Ardından da “Yalanın, Ehl-i Kıble fırkaları içinde Râfizîlerde daha belirgin olduğunda bütün ulemanın ittifakı var!”4 der. Varın; kimin daha yalancı olduğuna Allah Teâlâ ve insaf sahibi okuyucular karar versin. İbn Teymiyye, bir takım hadisleri reddederken de sürekli, her
kim-se, “ilim ehli”, “hadis ehli” dediği kişilere sığınır ve onların ittifakından söz eder! Çoğu zaman “yok böyle bir hadis”, “ilim ehlinin başvurduğu kitaplarda bulunmuyor!”5 gibi önyargı dolu sözlerle
çıkar işin içinden! Emevi kralları hakkında “azgın çete” hadisleri için “bir-iki kişinin rivâyeti!”
diyerek 6 aklınca bir takım mesajlar vermeye çalışır. Sonra Muâ-viye’nin vahiy katibi olduğunu iddia ederek “O, Peygamberin (s.a.a) vahiy yazımında güvendiği kimselerdendi!”7 der; böylece onun ne kadar “güvenilir!” olduğuna işaret etmek ister. Ayrıca Muâviye’nin Ali’ye lanetini değerlendirirken, o gün için her iki tarafın birbirine lanet ve bedduada bulunduğunu; günahsa da, hatalı yada isabetli ictihad ise de, her iki tarafın bunda müsavi olduğunu söyler! Ardından “Allah’ın rahmet ve mağfireti onları kuşatmıştır!” diyerek8 olayı hayli hafife alır ve bununla işin üstesinden gelebileceğini sanır. Hazm ile Teymiyye oğulları ve onlar gibi düşünenler bilsinler ki; yaptıkları belki bu dünyada yanlarına kalabilir. Ve bununla belki bir takım menfaatler de sağlanabilir. Ama asla unutulmasın ki
önlerinde çetin bir hesap günü var! O gün kimsenin yaptığı yanına kalmayacak, bütün yalanlar, iftiralar, entrikalar bir bir çözülecek. Her şey vuzuha kavuşacak, herkes yaptıklarının hesabını verecek.
1- el-Minhac: I, 9 ayrıca bk. II, 143
2- el-Minhâc: II, 39
3- el-Minhâc: I, 11
4- el-Minhâc: I, 15
5- bk. el-Minhac: I, 155, II, 179, III, 9, IV, 4, 16, 74, 75, 81, 85, 86, 97, 99,
105, 119, 175, 220, 221 İbn Teymiyye’nin kitabında bu sözlere sık sık rastlamak
mümkün.
6- el-Minhac: IV, 15
7- el-Minhac, IV, 11 ayrıca bk. II, 214
8- el-Minhac: II, 224
Etiketler;ibni teymiyye kimdir sorularla islamiyet ,ibni teymiye kürt mü,ibni teymiye nureddin yıldız
,ibn teymiyye oku,ibni teymiyye şiirleri,ibni teymiyye kandil,imam gazali ibni teymiyye ,ibn teymiyye hangi mezhep,teymiye ve vehhabilik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder